آشنایی با مادر ترزا

«آگنسن گونکسا بوژاکسیو»یا همان (مادر ترزا) در 27 اوت سال 1910 در خانواده آلبانیایی در پایتخت مقدونیه کنونی چشم به جهان گشود. مادر ترزا انسان عجیب و مهربانی بود که فارغ از رنگ و نژاد با فقرا، جذامیان، و قربانیان ایدز در سراسر جهان می‌نشست. هندیان به او لقب قدیسه دادند. وی در سال 1979 موفق به کسب جایزه صلح نوبل شد.
به علت تفاوت‌های فراوان مادر ترزا با دیگر دریافت‌کنندگان جایزه صلح، رئیس کمیته صلح نوبل اظهار داشت «یک کار برجسته سیاسی، اجتماعی یا فکری هر قدر موثر و برنامه‌ریزی شده باشد چیزی نیست جز بنا کردن خانه‌ای بر شن، مگر آنکه روح مادر ترزا الهام بخش آن بنا باشد». وی در سال 1928 به صومعه راهبه‌های مریم باکره در ایرلند پیوست و در سال بعد از آن به عنوان مبلغ به هند رفت و به تدریس جغرافیا پرداخت. وی به همراه گروه دیگری از مبلغان در گروهی با عنوان «مبلغان نیکوکاری» به عشق ورزیدن و مراقبت کردن از افرادی که کسی را برای محبت کردن نداشتند پرداخت. مادر ترزا بیش از 50 پروژه عظیم کمک رسانی در قالب خانه‌ کودکان، کلینیک‌ها، انجمن‌های حمایت از فقرا و جذامیان بر‌پا کرد. کار این گروه تنها به هندوستان ختم نشد و به مناطق جنگ زده و فقر زده سراسر جهان کشیده شد. مادر ترزا همچنین اقدام به تاسیس سرپناهی برای قربانیان ایدز کرد تا آنها اگر زندگی آبرومندی ندارند، آبرومندانه بمیرند.
مادرترزا با خدمت به انسان‌هایی از نژاد‌ها، مذاهب و ملیت‌های متفاوت مرز‌ها را شکست و با بنیادی‌ترین شیوه یعنی تاکید بر خدشه‌ناپذیر‌ بودن شأن انسانی صلح را ترویج کرد.
ترزا در سال 1965 به مقام اسقفی نائل شد و در سال 1971 توانست جایزه صلح کلیسای کاتولیک را از آن خود کند.
مادر ترزا در سال 1997 به علت سکته قلبی در کلکته جان خود را از دست داد. زمانی که خبر مرگ او به گوش جهانیان رسید ژاک شیراک رئیس‌جمهور فرانسه در مورد او گفت: « امشب عشق کمتر، محبت کمتر و نور کمتری در دنیا وجود دارد». مذهب وی عشق و بی‌ریایی بود و فارغ‌ از تعصبات نژادی و مذهب به نجات جان انسان می‌پرداخت.